Shortest Stories - Susheel Sandeep (Translated to English by suholla)

I learnt first-hand that it is not easy to translate text across languages and retain the flavour from the original. It gets even tougher when you do not have mastery over either languages. I have made a weak attempt at translating one of my guest blogs, from Kannada into English.

While I am not entirely pleased with the results, I am not totally embarrassed by it either. Susheel's attempts at 'shortest stories' and my attempts at translation...

೧. "ಮೇನಕೆಯ ಶುಭ್ರಶ್ವೇತ ವಸ್ತ್ರಗಳು ಇನ್ನೂ ಮರದಬುಡದಲ್ಲೇ ಬಿದ್ದಿತ್ತು"

Menaka's spotless white clothes. Still lying at the bottom of the tree

೨. ಒಣಗಿದ ಜಮೀನಿನ ಮಧ್ಯದಲ್ಲ್ಲಿಬಿದ್ದಿದ್ದ ಮುದುಕ ಮುದ್ದೇಗೌಡನ ಶವ ಆಗಸದೆಡೆಗೆ ಇನ್ನೂ ಆಸೆಯ ನೋಟ ಬೀರುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು.

Old Mudde Gowda's corpse lies in the middle of a barren farm-land. There is still desire in the eyes.

೩. ವಿಪರ್ಯಾಸ : ರಾಜ್ಯ ಮಟ್ಟದ ಮ್ಯಾರಾಥಾನ್‍ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ ಚಿನ್ನದ ಪದಕ ಗಳಿಸಿದ್ದವನಿಂದು ಉಪ್ಪಾರಪೇಟೆ ಪೋಲೀಸ್ ಸ್ಟೇಷನ್ನಿನ ಕ್ರೈಂ ಬ್ರಾಂಚಿನಲ್ಲಿ ಹೆಡ್ ಕಾನ್ಸ್ಟೇಬಲ್ ಆಗಿದ್ದಾನೆ.

Co-Incidence: The gold medal winner of the state level marathon is now a head constable in  the Upparpet Police Station

೪. ಕೇಡುಗಾಲ : ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಸಹಬಾಳ್ವೆ ನಡೆಸುತ್ತಾ ಸುಖವಾಗಿರುವಾಗಲೇ, ಗೂಗಲ್ ಆರ್ಕುಟ್ಟನ್ನು ಮಾರಿಬಿಡುವ ಹೊಂಚು ಹಾಕಿತು.

Bad Times: Just when everyone starts living in harmony, Google conspires to sell Orkut.

೫. ಸುನಾಮಿ : ದಿನಾವೂ ಶಾಂತವಾಗಿ ಸಂಜೆ ಸೂರ್ಯನನ್ನು ನುಂಗುತ್ತಿದ್ದ ಕಡಲು ಇಂದೇಕೋ ರಚ್ಚೆ ಹಿಡಿದ ಮಗುವಿನಂತೆ ವಾಕರಿಸುತ್ತಿದೆ!

Tsunami: The calm sea that swallows the sun every evening, behaving like a kid throwing tantrums

೬. ಮೊದಲೇ ಲೇಟಾಗಿದೆ, ಅವಸರವಸರವಾಗಿ ಹಲ್ಲುಜ್ಜಿಕೊಂಡು ಸೊರ್ರನೆ ಕಾಫಿ ಹೀರಿದೆ;

ಬೇಗ ಶೇವ್ ಮಾಡಿಬಿಡೋಣಾಂತ ಕೆನ್ನೆಗೆ ಬ್ರಶ್ ತಗುಲಿಸಿದಾಗ ಯಾಕೋ ಏನೋ ಕ್ಲೋಸಪ್ ವಾಸನೆ ಬರ್ತಿದೆ!

Already late, brushed in a hurry and gulped down my coffee;

Am about to shave, touched the brush to my cheeks, and I smell Close-Up!

೭. ಪದ-ಪದಗಳ ನಡುವೆ ನಾಮಪದಗಳ ತುರುಕಿ ಕ್ರಿಯಾಪದಗಳ ಸೇರಿಸಿ ಆಡುತ್ತಿದ್ದ ಅವರಿಬ್ಬರಿಗೂ ಆ ಪದಗಳು ಕೇವಲ 'ಪದ'ಗಳಾಗಿ ಉಳಿಯದೆ 'ಪದ್ಯ'ವಾಗಿದ್ದರ ಅರಿವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ!

A proper noun was shoved among a couple of nouns and when an adjective joined them in play, the nouns stopped being words and became a poem, even before they realized it!

೮. ನೆನಪಿಗೂ ಮರೆವಿಗೂ ಮದುವೆಯಾಗಿದ್ದನ್ನು ಅವನು ಮರೆತುಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಅವಳು ನೆನಪಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಳು!

Remember and Forget got married. He forgot. She kept reminding him.

೯. ಬಾಂಬು ಬಾಂಬೆಂದು ಬೊಬ್ಬೆ ಹೊಡೀತಿದ್ದ ಜನರ ಮಧ್ಯೆ ಹೋಗಿ ಲೈವ್ ಕವರೇಜ್ ಮಾಡಬೇಕಿದ್ದ ಟಿವಿ9 ವರದಿಗಾರ್ತಿಯೊಬ್ಬಳಿಗೆ ತಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಮ್ಯಾಚಿಂಗ್ ಬ್ಲೌಸ್ ಸಿಗದಾಯಿತು!!!

The TV9 journalist who had to do a live coverage of the mob screaming 'Bomb! Bomb!' couldn't find a matching blouse for her saree!!!

೧೦. "ಹಲೋ...ಹುಷಾರಾಗಿ ಊರು ತಲುಪಿಕೊಂಡ್ಯಾ?ನಾಯಂಡಹಳ್ಳಿ ಹತ್ರ ಮೈಸೂರ್ ರೋಡ್ ಬ್ಲಾಕ್ ಅಂತಿದ್ರು, ನಿಂಗೇನೂ ತೊಂದ್ರೆ ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ ತಾನೆ?ಅಮ್ಮ ಹುಷಾರಾಗಿ ಬಂದ್ರ?"; "ಸ್ಸಾರಿ....ರಾಂಗ್ ನಂಬರ್"

"Hello… Did you reach safely? I heard Mysore Road was blocked, near Nayandahalli. Did you manage without any problems? Did mom reach there safe?"; "Sorry… wrong number"

೧೧. ಕರಿಮಲೆಯ ಕಗ್ಗತ್ತಲಿನಲ್ಲಿ ಸುಂಯ್‍ಗುಡುವ ಕುಳಿರ್ಗಾಳಿಯಲ್ಲೇ, ಉಳಿದಿದ್ದ ಆ ಕಡೇ ಬೆಂಕಿಕಡ್ಡಿಯನ್ನು ಆಕೆ ಗೀರಿಯೇಬಿಟ್ಟಳು...

A dark mountain, pitch dark, a cool breeze, and she struck the last match...

೧೨. ಬಕ್ರೀದಿಗಾಗಿ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದೊಂಟೆಯೊಂದು ಬಿಸ್ಲೇರಿಯಿಲ್ಲದೆ ಬಾಯಾರಿ ಬಳಲಿ ಬೆಂಡಾಗಿ ಕಡೆಗೆ ಬೆನ್ನ ಮೇಲಿನ ಡುಬ್ಬದ ನೀರು ಕುಡಿದು ಸುಮ್ಮನಾಯಿತು!!!

A camel that came visiting Bengaluru, for Bakrid, was compelled to drink his 'storage water', for want of Bisleri!!!

೧೩. ಮೈತುಂಬ ಸಾಲ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದವನಿಗೆ ಬಂಪರ್ ಲಾಟರಿ ಹೊಡೆದು ಅಹೋರಾತ್ರಿ ಕೋಟ್ಯಾಧಿಪತಿಯಾಗಿಬಿಟ್ಟ.

A man who was swamped in loans won a Bumper Lottery and became a millionaire overnight.

೧೪. ಪ್ರಕಟಣೆ: ಹುಡುಕಿಕೊಟ್ಟವರಿಗೆ ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿ ನಗದು ಬಹುಮಾನ.

Announcement: Finders will be rewarded Rs. 25000.

೧೫. ಮೌನ ಮಾತಾದಾಗ :

...

... ...

... ... ...

'ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೊತ್ತಾಯ್ತು ಬೇಗೆದ್ದು ಹೊರಡ್ಬೇಕಂತೆ ಅನ್ನು ನಿಮ್ಮಪ್ಪಂಗೆ'

When silence speaks:

...

... ...

... ... ...

"It's getting late. Ask your dad to wake up and go to work"

೧೬. 'ಹಾಲುಂಡ ತವರು' ಸಿನಿಮಾ ನೋಡಿದವಳು ಕಣ್ಣೊರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ತನ್ನ ಗಂಡನಿಗೆ ಫೋನಾಯಿಸಿ "ಈ ವೀಕೆಂಡ್ ನಿಮ್ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ನಿಮ್ಮಪ್ಪಾಮ್ಮನ್ನ ಮಾತಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬರೋಣಾ ಕಣ್ರೀ" ಅಂದ್ಲು.

The woman, after watching the movie 'Haalunda Thavaru', wipes her tears and calls her husband "Let's go visit your parents this weekend"

(Not sure I get this. Might have to watch the movie first. Inheritance?)

೧೭. "ರೀಟೇಲ್ ದರದಲ್ಲಿ ವ್ಹೋಲ್‍ಸೇಲ್ ಮಾರಾಟ" ಅಂತ ಅವನೆಷ್ಟು ಕೂಗಿದರೂ ಒಬ್ಬ ಗಿರಾಕಿಯೂ ಹತ್ತಿರ ಬರಲಿಲ್ಲ!

He kept yelling, "Wholesale goods at retail prices" but nobody would even go near him!

೧೮. ಚಿಂದಿ ಚಿತ್ರಾನ್ನ.ಕಡ್ಲೆಕಾಯಿ ಒಗ್ಗರಣೆ.ಉಪ್ಪು ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂದಾಯ್ತು

Awesome lemon rice. Peanuts fried. A little too much salt.

೧೯. ಹೊಸದಾಗಿ ತಂದ ಎಮರ್ಜೆಂಸಿ ಲ್ಯಾಂಪನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸುವುದು ಹೇಗೆಂದು ಕೈಪಿಡಿಯನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ಓದುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಕರೆಂಟ್ ಹೋಗಿ ಕಾರ್ಗತ್ತಲಾವರಿಸಿತು.

Just as he opened the manual to find out how to use the new emergency lamp, the power went out.

೨೦. ಅವನಂದುಕೊಂಡಂತೆ ಎಲ್ಲವೂ ಸಾಂಗವಾಗಿಯೇ ನಡೆಯಿತು. ಅವಳ ಕೊನೆಯವರೆಗೂ...

It all worked as per his wishes. Until her death...

೨೧. ಆಕೆಯಿಂದ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಮುತ್ತುಗಳನ್ನು ಜತನವಾಗಿ ಕಾಪಾಡಿ ಈಕೆಯನ್ನು ತೊರೆಯುವ ದಿನ ಇವಳಿಗೊಂದು ಸುಂದರ ಮುತ್ತಿನಹಾರವಾಗಿಸಿ ಕೊಟ್ಟ

He diligently saved every pearl she (A) gave him and gave it to the other one (B) on the day she (B) left him

೨೨. ಯಾವುದೋ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿದ್ದವಳು ಧಿಗ್ಗನೆದ್ದು ದೇವರ ಮುಂದೊಂದು ತುಪ್ಪದ ದೀಪ ಹಚ್ಚಿಟ್ಟು, 'ದೇವ್ರೆ, ನಾನ್ ಪ್ರೆಗ್ನೆಂಟ್ ಆಗಿಲ್ದೇ ಇದ್ದಂಗ್ ನೋಡ್ಕೊಳಪ್ಪಾ' ಅಂದು ಬಚ್ಚಲುಮನೆ ಕಡೆ ನಡೆದಳು.

She suddenly got up from her reverie and lit a lamp before the Lord, said, "Dear God, I hope I am not pregnant" and she walked towards the bathroom.

೨೩. ಆಸೆ : ತಿಳಿಗೊಳದಲೆಯಲಿಹ ತರಗೆಲೆಯಡಿ ತರಂಗವಾಗಬೇಕು ತಾನ್

Desire: I want to be the little waves that form in clear water, under a floating leaf

೨೪. ಮಳೆ ನಿಂತು ಮೋಡಗಳೆಲ್ಲ ಸರಿದು 'ಸೂರ್ಯ' ಇನ್ನೇನು ಹೊರಗೆ ಇಣುಕಬೇಕೆನ್ನುವ ಹೊತ್ತಿಗಾಗಲೇ ರಾತ್ರಿಯಾಗಿತ್ತು.

By the time the rains had stopped, the clouds made way and the 'Sun' peeped out, it was nightfall.

೨೫. 'ಸಾಲಗೆ ದೊರವುದಿಲ್ಲ; ವರದರಾಜ ಬಾಣಾವರ; ಕನ್ನಡ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ'

No credit; Varadaraj Banawar; Do not understand Kannada'

Guest Post #4: ಅತಿ ಸಣ್ಣ ಕಥೆಗಳು (Shortest Stories)

ಅತಿಥಿ ವಾರಧ ನನ್ನ ಮೊದಲ ಕನ್ನಡ ಬ್ಲಾಗ್, ಗೆಳೆಯನೊಬ್ಬನು ಬರೆದಿರುವನು. ಅದನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತುತ ಪಡಿಸಲು ನನಗೆ ಬಹಳ ಸಂತೋಷವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಸುಶೀಲ್!

For the benefit of my English readers: This is my first guest blog in a local language (Kannada). I'm pleased to present it. Thanks Susheel!

Ernest Hemingway ಹೀಗೊಂದು ಕತೆ ಬರೀತಾರೆ. ಅದು ಕೇವಲ ಆರೇ ಪದಗಳಲ್ಲಿ! ಇದು ತನ್ನ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಂತಾರೆ ಕೂಡಾ. 

"For sale: baby shoes, never worn."
"ಕುಲಾವಿಯೊಂದು ಮಾರಾಟಕ್ಕಿದೆ. ಎಂದೂ ಉಪಯೋಗಿಸಿಯೇ ಇಲ್ಲ!"

ಹಾಗೇ Augusto Monterroso  ತಮ್ಮ "El Dinosaurio" ("The Dinosaur") ಅನ್ನೋ ಅತಿಸಣ್ಣ ಕಾಲ್ಪನಿಕ (fiction) ಕತೆಯೊಂದನ್ನ ಬರೀತಾರೆ. 

ಇಡೀ ಕತೆ ಕೇವಲ ಎಂಟು ಪದಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡಿದ್ರೂ ಓದಿದ ಬಳಿಕ ಓದುಗನನ್ನ ಯೋಚನೆಗೆ ಹಚ್ಚೋದ್ರಲ್ಲಿ ಸೋಲುವುದಿಲ್ಲ.

Cuando despertó, el dinosaurio todavía estaba allí. 
("When [s]he awoke, the dinosaur was still there.") 
"ಅವನಿ(ಳಿ)ಗೆ ಎಚ್ಚರವಾದಾಗ, ಡೈನೋಸಾರ್ ಇನ್ನೂ ಅಲ್ಲೇ ಇತ್ತು."

ಇದೇ ತೆರನಾಗಿ Wired.com, Story Bytes ಅನ್ನೋ ಕೆಲವು ವೆಬ್ಸೈಟುಗಳೂ ವಿವಿಧ ಲೇಖಕರಿಂದ ಅತಿಸಣ್ಣ ಕತೆ ಬರೆಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದೆ. ಅದೇ ರೀತಿ ಆರ್ಕುಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಕವಿತೆ, ಕಥೆ - ವಿಭಾಗ ಅನ್ನೋ ಕಮ್ಯುನಿಟಿಯ ಸದಸ್ಯರೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ಮಾಡಿದ ವಿಶೇಷ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಕೂಡಾ ಒಂದು. ಫೆಬ್ರವರಿ 2008ರಿಂದ ಈಚೆಗೆ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ನನ್ನ ಕೆಲವು ಪ್ರಯತ್ನಗಳನ್ನ ಕ್ರೋಢೀಕರಿಸಿ ಒಂದು ಬ್ಲಾಗ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡುವ ಇರಾದೆ ತುಂಬಾ ದಿನಗಳಿಂದಲೇ ಇತ್ತಾದ್ರೂ ಸದಾ ಕಾಡುವ/ಕೊಡುವ 'ಕೆಲಸದೊತ್ತಡ','ಟೈಮಿಲ್ಲ','ಬರ್ಯೋಕ್ ಸಾವ್ರ ಐಡಿಯಾಗಳಿವೆ ಆದ್ರೆ ಬರ್ಯಕ್ಕಾಗ್ತಿಲ್ಲ' ಅನ್ನೋ ಸುಳ್ಳು-ನೆಪಗಳಲ್ಲೇ ಮುಳುಗಿಹೋಗಿದ್ದೆ. ಆಗಿದ್ದಾಗ್ಲಿ ಅಂತ ಕೂತು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೆಕ್ಕಿ ತಂದು ಒಂದುಮಾಡಿ ಇಲ್ಲಿರಿಸಿದ್ದೇನೆ.

೧. "ಮೇನಕೆಯ ಶುಭ್ರಶ್ವೇತ ವಸ್ತ್ರಗಳು ಇನ್ನೂ ಮರದಬುಡದಲ್ಲೇ ಬಿದ್ದಿತ್ತು" 

೨. ಒಣಗಿದ ಜಮೀನಿನ ಮಧ್ಯದಲ್ಲ್ಲಿಬಿದ್ದಿದ್ದ ಮುದುಕ ಮುದ್ದೇಗೌಡನ ಶವ ಆಗಸದೆಡೆಗೆ ಇನ್ನೂ ಆಸೆಯ ನೋಟ ಬೀರುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. 

೩. ವಿಪರ್ಯಾಸ : ರಾಜ್ಯ ಮಟ್ಟದ ಮ್ಯಾರಾಥಾನ್‍ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ ಚಿನ್ನದ ಪದಕ ಗಳಿಸಿದ್ದವನಿಂದು ಉಪ್ಪಾರಪೇಟೆ ಪೋಲೀಸ್ ಸ್ಟೇಷನ್ನಿನ ಕ್ರೈಂ ಬ್ರಾಂಚಿನಲ್ಲಿ ಹೆಡ್ ಕಾನ್ಸ್ಟೇಬಲ್ ಆಗಿದ್ದಾನೆ. 

೪. ಕೇಡುಗಾಲ : ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಸಹಬಾಳ್ವೆ ನಡೆಸುತ್ತಾ ಸುಖವಾಗಿರುವಾಗಲೇ, ಗೂಗಲ್ ಆರ್ಕುಟ್ಟನ್ನು ಮಾರಿಬಿಡುವ ಹೊಂಚು ಹಾಕಿತು. 

೫. ಸುನಾಮಿ : ದಿನಾವೂ ಶಾಂತವಾಗಿ ಸಂಜೆ ಸೂರ್ಯನನ್ನು ನುಂಗುತ್ತಿದ್ದ ಕಡಲು ಇಂದೇಕೋ ರಚ್ಚೆ ಹಿಡಿದ ಮಗುವಿನಂತೆ ವಾಕರಿಸುತ್ತಿದೆ! 

೬. ಮೊದಲೇ ಲೇಟಾಗಿದೆ, ಅವಸರವಸರವಾಗಿ ಹಲ್ಲುಜ್ಜಿಕೊಂಡು ಸೊರ್ರನೆ ಕಾಫಿ ಹೀರಿದೆ; 
ಬೇಗ ಶೇವ್ ಮಾಡಿಬಿಡೋಣಾಂತ ಕೆನ್ನೆಗೆ ಬ್ರಶ್ ತಗುಲಿಸಿದಾಗ ಯಾಕೋ ಏನೋ ಕ್ಲೋಸಪ್ ವಾಸನೆ ಬರ್ತಿದೆ! 

೭. ಪದ-ಪದಗಳ ನಡುವೆ ನಾಮಪದಗಳ ತುರುಕಿ ಕ್ರಿಯಾಪದಗಳ ಸೇರಿಸಿ ಆಡುತ್ತಿದ್ದ ಅವರಿಬ್ಬರಿಗೂ ಆ ಪದಗಳು ಕೇವಲ 'ಪದ'ಗಳಾಗಿ ಉಳಿಯದೆ 'ಪದ್ಯ'ವಾಗಿದ್ದರ ಅರಿವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ! 

೮. ನೆನಪಿಗೂ ಮರೆವಿಗೂ ಮದುವೆಯಾಗಿದ್ದನ್ನು ಅವನು ಮರೆತುಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಅವಳು ನೆನಪಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಳು! 

೯. ಬಾಂಬು ಬಾಂಬೆಂದು ಬೊಬ್ಬೆ ಹೊಡೀತಿದ್ದ ಜನರ ಮಧ್ಯೆ ಹೋಗಿ ಲೈವ್ ಕವರೇಜ್ ಮಾಡಬೇಕಿದ್ದ ಟಿವಿ9 ವರದಿಗಾರ್ತಿಯೊಬ್ಬಳಿಗೆ ತಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಮ್ಯಾಚಿಂಗ್ ಬ್ಲೌಸ್ ಸಿಗದಾಯಿತು!!! 

೧೦. "ಹಲೋ...ಹುಷಾರಾಗಿ ಊರು ತಲುಪಿಕೊಂಡ್ಯಾ?ನಾಯಂಡಹಳ್ಳಿ ಹತ್ರ ಮೈಸೂರ್ ರೋಡ್ ಬ್ಲಾಕ್ ಅಂತಿದ್ರು, ನಿಂಗೇನೂ ತೊಂದ್ರೆ ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ ತಾನೆ?ಅಮ್ಮ ಹುಷಾರಾಗಿ ಬಂದ್ರ?"; "ಸ್ಸಾರಿ....ರಾಂಗ್ ನಂಬರ್" 

೧೧. ಕರಿಮಲೆಯ ಕಗ್ಗತ್ತಲಿನಲ್ಲಿ ಸುಂಯ್‍ಗುಡುವ ಕುಳಿರ್ಗಾಳಿಯಲ್ಲೇ, ಉಳಿದಿದ್ದ ಆ ಕಡೇ ಬೆಂಕಿಕಡ್ಡಿಯನ್ನು ಆಕೆ ಗೀರಿಯೇಬಿಟ್ಟಳು... 

೧೨. ಬಕ್ರೀದಿಗಾಗಿ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದೊಂಟೆಯೊಂದು ಬಿಸ್ಲೇರಿಯಿಲ್ಲದೆ ಬಾಯಾರಿ ಬಳಲಿ ಬೆಂಡಾಗಿ ಕಡೆಗೆ ಬೆನ್ನ ಮೇಲಿನ ಡುಬ್ಬದ ನೀರು ಕುಡಿದು ಸುಮ್ಮನಾಯಿತು!!!

೧೩. ಮೈತುಂಬ ಸಾಲ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದವನಿಗೆ ಬಂಪರ್ ಲಾಟರಿ ಹೊಡೆದು ಅಹೋರಾತ್ರಿ ಕೋಟ್ಯಾಧಿಪತಿಯಾಗಿಬಿಟ್ಟ.

೧೪. ಪ್ರಕಟಣೆ: ಹುಡುಕಿಕೊಟ್ಟವರಿಗೆ ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿ ನಗದು ಬಹುಮಾನ. 

೧೫. ಮೌನ ಮಾತಾದಾಗ : 
...
... ...
... ... ...
'ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೊತ್ತಾಯ್ತು ಬೇಗೆದ್ದು ಹೊರಡ್ಬೇಕಂತೆ ಅನ್ನು ನಿಮ್ಮಪ್ಪಂಗೆ' 

೧೬. 'ಹಾಲುಂಡ ತವರು' ಸಿನಿಮಾ ನೋಡಿದವಳು ಕಣ್ಣೊರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ತನ್ನ ಗಂಡನಿಗೆ ಫೋನಾಯಿಸಿ "ಈ ವೀಕೆಂಡ್ ನಿಮ್ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ನಿಮ್ಮಪ್ಪಾಮ್ಮನ್ನ ಮಾತಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬರೋಣಾ ಕಣ್ರೀ" ಅಂದ್ಲು. 

೧೭. "ರೀಟೇಲ್ ದರದಲ್ಲಿ ವ್ಹೋಲ್‍ಸೇಲ್ ಮಾರಾಟ" ಅಂತ ಅವನೆಷ್ಟು ಕೂಗಿದರೂ ಒಬ್ಬ ಗಿರಾಕಿಯೂ ಹತ್ತಿರ ಬರಲಿಲ್ಲ! 

೧೮. ಚಿಂದಿ ಚಿತ್ರಾನ್ನ.ಕಡ್ಲೆಕಾಯಿ ಒಗ್ಗರಣೆ.ಉಪ್ಪು ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂದಾಯ್ತು 

೧೯. ಹೊಸದಾಗಿ ತಂದ ಎಮರ್ಜೆಂಸಿ ಲ್ಯಾಂಪನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸುವುದು ಹೇಗೆಂದು ಕೈಪಿಡಿಯನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ಓದುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಕರೆಂಟ್ ಹೋಗಿ ಕಾರ್ಗತ್ತಲಾವರಿಸಿತು. 

೨೦. ಅವನಂದುಕೊಂಡಂತೆ ಎಲ್ಲವೂ ಸಾಂಗವಾಗಿಯೇ ನಡೆಯಿತು. ಅವಳ ಕೊನೆಯವರೆಗೂ... 

೨೧. ಆಕೆಯಿಂದ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಮುತ್ತುಗಳನ್ನು ಜತನವಾಗಿ ಕಾಪಾಡಿ ಈಕೆಯನ್ನು ತೊರೆಯುವ ದಿನ ಇವಳಿಗೊಂದು ಸುಂದರ ಮುತ್ತಿನಹಾರವಾಗಿಸಿ ಕೊಟ್ಟ 

೨೨. ಯಾವುದೋ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿದ್ದವಳು ಧಿಗ್ಗನೆದ್ದು ದೇವರ ಮುಂದೊಂದು ತುಪ್ಪದ ದೀಪ ಹಚ್ಚಿಟ್ಟು, 'ದೇವ್ರೆ, ನಾನ್ ಪ್ರೆಗ್ನೆಂಟ್ ಆಗಿಲ್ದೇ ಇದ್ದಂಗ್ ನೋಡ್ಕೊಳಪ್ಪಾ' ಅಂದು ಬಚ್ಚಲುಮನೆ ಕಡೆ ನಡೆದಳು.

೨೩. ಆಸೆ : ತಿಳಿಗೊಳದಲೆಯಲಿಹ ತರಗೆಲೆಯಡಿ ತರಂಗವಾಗಬೇಕು ತಾನ್

೨೪. ಮಳೆ ನಿಂತು ಮೋಡಗಳೆಲ್ಲ ಸರಿದು 'ಸೂರ್ಯ' ಇನ್ನೇನು ಹೊರಗೆ ಇಣುಕಬೇಕೆನ್ನುವ ಹೊತ್ತಿಗಾಗಲೇ ರಾತ್ರಿಯಾಗಿತ್ತು.

೨೫. 'ಸಾಲಗೆ ದೊರವುದಿಲ್ಲ; ವರದರಾಜ ಬಾಣಾವರ; ಕನ್ನಡ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ'

ಸುಶೀಲ್ನ ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ಇಲ್ಲಿ ನೋಡಬಹುದು (This blog is also at): 

http://susheelsandeepmurali.blogspot.com/2010/03/blog-post_17.html  

No copyright infringements. Check. Due credit given. Check. Credits right at the top. Check. Link to original. Check. Okay, now I can rest in peace. There will be court case, no media madness and aal eez well.

My Republic Day

My brother and I would wake up sleepy-eyed at 6AM on a holiday, sleep-walk to the bathroom and dress up in white or green or saffron (so yeah, white) to attend the flag-hoisting at the playground in our colony. It's been a regular event ever since I can remember... school days, work-days (I lived elsewhere during my college days) until we moved out of the colony last year.

While most people don't seem to exactly 'celebrate' Republic Day, it's good to see that there are a few colonies that still do it. A colleague of mine mentioned celebrations that included little kids getting cute little Indian flags, a parade by the 25 watchmen in their huge apartment complex, etc. The one I'm talking about is nothing compared to that. We hoist the flag at 7.15AM sharp (the president of the resident's welfare associate does), one of the ladies distributes sweets. There's breakfast, sports/games for kids and parents, lunch, cultural programs in the evening and finally dinner. It's fun to live in colonies with lots of houses but not so many that it becomes a little city of it's own. I miss that. But then, I miss the grounds and the clean locality too. I digress again!

Back to Republic Day celebrations. I drove mum & dad to the colony (as ex-president, dad was a 'special guest'). What was different this year? The ladies decided that they wanted to take the centre stage, so when the flag hoisting was about to start, there was a group of ladies totally amused to watch the confused men wondering where to stand, for their place was taken. One of the women proudly announced that we'd pushed the men aside and taken the lead. The litle joys of life. Guess this was her moment. The president arrived, in a suit (whoa!) at 7.30AM (big crime, we always do 7.15AM on the dot)... the women-folk were getting restless and unhappy at the lack of punctuality. As most people that come under the category of 'big people' in government offices go, the president merely unfurled the flag but didn't exactly put in an effort to get it in a position that it would wave in the wind. One of the other men had to do it after him. Duh!

Usually, we would start off with the National Anthem. Our lady, Mrs. Akhila, started singing Vande Mataram, so the rest of us had to follow suit. She wanted to end the National Song with 'Vande Mataram' chanted thrice. Okay lady, you got it. That was followed by the National Anthem. Thank God for these Republic & Independence day celebrationss, I can still get both these right, unlike a lot of Indians I know *wink* *wink*

The president yelled "Bharat Mata Ki" and the chorus ended it with a "Jai". Then "Vande Mataram" chanted a couple of times and now the audience wanted him to 'say a few words'. If I were in his place, I'd go blank. Imagine being unprepared, an audience wanting you to speak on the occasion of Republic Day, at 7.30 in the morning! I was desperately trying to remember which anniversary it was. 61st. The man just took off and spoke for over 5 minutes. Republic Day, love for the country, greateness of people... oh dear, how do they do that? That's one thing about these KEB guys, I've noticed... they can talk. Anyplace, anytime, anything about. No English, all Kannada. Brilliant. I mean, the speech was okay but the impromptu was good, the language was good.

Breakfast from Shrinidhi Sagar, as always. Idly-Vada with sambar and coconut chutney, Kesaribath and tea. No coffee. Sigh! I am a coffee person. Enjoyed breakfast. Wished I could have another vada but I was really full. While mum & dad caught up with old friends from the colony, I decided to sit in the car and read for a while. I ended up watching a few kids play. It looked like fun. A new game. Never played that before. One boy from the group throws a ball up in the air and the guy who is "out" runs to where it drops off. The other guys run as far away from the ball as they can but have to turn into statues the moment the 'out' guy finds the ball and yells "STOP!". Then he picks one guy from the group (I'm guessing the guy closest to him), who remains a statue and the rest of the group crowds around the guy who was picked. The 'out' guy throws the ball in the direction of the group and whoever the ball hits is now "OUT". The ex-out guy throws the ball up in the air, the new 'out' guy runs after it and the rest run away from it... and it continues in a never-ending game.

Nothing like the lagori of our days but well, kids these days are lot delicate, I guess. As long as they didn't break the glass of my car, I was happy. After a few minutes of watching some of the kids crowding around my car and the 'out' guy trying to fling the ball at them, I decided that the stress wasn't worth it and dragged my parents back home. I just had to get my car out of there. I had work to get done, at home.

It's afternoon now, I'd better go wish dad while it's still his birthday. It always seems to get buried in the bigger celebrations of the bigger events of Republic Day. Poor dad. The husband's got a chocolate cake, which might have been cut and eaten at midnight if dad hadn't slept by then, if bro did not have to run a marathon this morning and the husband himself didn't have a long ride planned. Cake still waits. Yummm, the thought of chocolate cake in the refrigerator is making me hungry...

ಜನರ ಗುಂಪು

ನಮ್ಮ ಬೆಂಗಳೂರು, ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಜನ... ಅಬ್ಬಬ್ಬ ಲೆಕ್ಕವೇ ಇಲ್ಲ!

ಅಬ್ಬ ಆಫೀಸಿಂದ ಮನೆಗೆ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬಂದೆ. ಬರೆ ೨ ಕಿ.ಮಿ... ಅಂದ್ರೆ hmm ೧೫ ನಿಮಿಷಗಳು ಅಷ್ಟೆ. ಕಂಡಕ್ಟರ್ ಬೈಗುಳ, ಪರ ವಾಹನಗಳ ಮೇಲೆ ಚಾಲಕನ ಸಿಟ್ಟು, ಹೆಂಗಸರ ಜಗಳ, ಹುಡ್ಗಿರನ್ನು ನೋಡಿ ಜಲ್ಲು ಸುರಿಸುತ ನಿಂತ ಪಡ್ಡೆ ಹುಡುಗರು... ಏನ್ ಹೇಳ್ತಿರ! ಇವೆಲ್ಲರ ಮಧ್ಯ ನಾನು ನನ್ನ ರೇಡಿಯೋದಲ್ಲಿ ಹಾಡು ಕೇಳುತ ಪ್ರಪಂಚದ ಗೋಳನ್ನು ಮರೆಯುತ ಕೂತಿದ್ದೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನೋಡಪ್ಪ ಚಾಲಕ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಗಾಡಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ... ಕ್ರೇಏಏಏಏಕ ಅಂತು ಬ್ರೇಕ್! ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನಾಯಿಗಳ ಗಲಾಟೆ - ಅಯ್ಯೋ ಇದು ಬೇರೆನಾ ಅನ್ಕೊತಾ ನಾನು ಸುಮ್ಮನೆ ಕೂತೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಕಥೆ ಮುಗಿದಿದ್ರೆ ಸರಿ, ಇನ್ನು ೫ ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ಗಾಡಿ ಮುಂದೆ ಹೋಗಬಹುದಿತ್ತು. ಎಲ್ಲಿ? ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಗಿದ್ರೆ ಯಾರಿಗೆ ಹೇಳಿ ಚಿಂತೆ? ಅದೇನೋ ಹೇಳ್ತಾರಲ್ಲ, ಕಷ್ಟ ಇರೋದು ಹಗದ್ರು ಜನ ದೇವರನ್ನ ನೆನಸಿ ಕೊಳ್ಳಲಿ ಅಂತಾನೆ.

ಸರಿ ಅದಯ್ತಾ? ಮನೆಗೆ ಬಂದೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ತಾರಾ ಬೇರೆ ಗುಂಪಿನ ಜನ. ಕೆಲವರಿಗೆ ಹೊರಗೆ ಕೆಲಸ ಮಡಿ ಸುಸ್ತು ಅಂದ್ರೆ, ಕೆಲವರಿಗೆ ಮನೇಲೆ ಕೆಲಸ ಮಡಿ ಸುಸ್ತು. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಇಡೀ ದಿನದ ಚಿಂತೆಯೆಲ್ಲ ಒಬ್ಬರ ಮೇಲೆ ಒಬ್ಬರು ಹಾಕಿ ಕೊಂಡು, ಊಟ ಮಾಡುತ, ತರ್ಲೆ ಮಾಡುತ್ತ, ಟಿವಿ ನೋಡುತ್ತಾ, ಕೊನೆಗೂ ನಿದ್ರೆ ಸಮಯ.

ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಇದೆಲ್ಲದರ ಮದ್ಯ ಉಲ್ಲಾಸ್ ಜೊತೆ ನಾನು ಹೊರಗೆ ಹೋಗ್ತೀನಿ... ನಡೆಯೋಕೆ ಅಂಥ. ಸಕ್ಕತ್ ಮಜಾ ಬರುತ್ತೆ ಅನ್ನೋದಲ್ದೆ, ನಾವಿರೋ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ಜಾಗ ಸಹ ಹೇಗಿದೆ ಅಂಥ ನೋಡ್ಬೋದಲ್ಲ, ಅಲ್ವೇ?

ಮೊನ್ನೆ ಒಂದು ದಿನ rmz ಅನ್ನೋ ಕ್ಯಾಂಪಸ್ ಒಳಗೆ ಹೋಟೆಲ್-ಗೆ ಹೋಗಿದ್ವಿ... ಏನು ಜನ ಅಂತಿರ. ಬರಿ ಅಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡೋದೋ ಅತ್ವ ಜಿಮ್-ಗೆ ಬಂದವರಲ್ಲ... ಅವರಿಗಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ನಮ್ಮ ತರ ಹೊರಗಿಂದ ಬಂದವರೇ ಜಾಸ್ತಿ. ಸುಮ್ನೆ ಹೀಗೆ ಒಂದು ಜಾಗ ಇದೆ, ತಿನ್ನೋಕ್ಕೆ ಸುಗುತ್ತೆ ಅಂದ್ರೆ ಮನುಷ್ಯ ಹೇಗೆ ದೊಂಬಿ ತರ ಓಡಿ ಹೋಗ್ತಾನೆ ಅನ್ನೋದಕ್ಕೆ ಇದೆ ಸಾಕ್ಷಿ. ಅದ್ರು ಏನೇ ಹೇಳಿ, ಮಾನವ ದುಡಿಯೋದೆ ಹೊಟ್ಟೆ ಪಾಡಿಗೆ ಅಲ್ಲವೇ? ತಿನ್ನಲಿ ಬಿಡಿ ಅಂತಿರ? ಅಯ್ಯೋ ದೇವರೇ, ನನ್ನನ್ನ ನೋಡ್ರಿ... ೬ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ೬ ಕೆಜಿ ತೂಕ ಜಾಸ್ತಿ ಆಗಿದೆ :( ಯಾವ ಬಟ್ಟೆ ಸಹ ಹಕ್ಕೊಲೋಕ್ಕೆ ಬರಲ್ಲ, ನೋಡಿದವರೆಲ್ಲೇ ಏನಮ್ಮ ಡುಮ್ಮಿ ಅಂತಾರೆ... hmmm!

ಸರಿ ಸರಿ, ಬರ್ದಿದ್ದು ಆಯಿತು... ತುಂಭ ನಿದ್ರೆ ಬರ್ತಾ ಇದೆ... ಹೋಗಿ ಮಲಗ್ತ್ಹಿನಿ... ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಏಳಬೇಕು. ೭ ವರೆ ಘಂಟೆ-ಗೆಯಾದರು ಆಫೀಸ್-ಗೆ ಹೋಗ್ಬೇಕು... ಸೂಸನ್ ಬರ್ರತ್ ಜೊತೆ ಚಹಾ ಕುಡಿಯೋ ಮೀಟಿಂಗ್ ಅಂತೆ ಏನೋ. ಹೋಗಬೇಕಲ್ಲ! ಸರಿ, ಮತ್ತೆ ಸಿಗೋಣ. Ta-ta. ಶುಭರಾತ್ರಿ :)